Περί φόβου...

Τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες και θύματα μιας απάνθρωπης και αδυσώπητης επίθεσης από έναν φαινομενικά "απρόσωπο εχθρό"...τον καπιταλισμό και τις κρίσεις του.

Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει και μας μπερδεύουν με πρωτογενή πλεονάσματα,με τοκοχρεολύσια,με ελλείμματα,με όρους οικονομικούς και μπουρδολογία άνευ προηγουμένου.

Τους λες για 2.500.000 ανέργους,για πείνα αληθινή,για αυτοκτονίες,για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων,για αντισυνταγματικότητα των αποφάσεών τους και αυτοί σου απαντούν με μαγειρεμένα νούμερα,με πλύση εγκεφάλου μέσα από τα δικά τους κανάλια και ωμό εκφοβισμό...

Καλλιεργώντας το φόβο μπορούν και στέκονται ακόμα όρθιοι,καλλιεργώντας το φόβο μπορούν να σκλαβώνουν έθνη ολόκληρα.Ο φόβος είναι που μας κρατά ακόμα καθηλωμένους...

Και τι είναι αυτό που φοβούνται οι δυνάστες;

Το μόνο που φοβούνται είναι μήπως σταματήσουμε εμείς να φοβόμαστε...

Αυτές τις σκόρπιες σκέψεις έκανα και θυμήθηκα τα παρακάτω λόγια του Τζίντου Κρισναμούρτι,που τα είχα διαβάσει πριν χρόνια και μου έχουνε μείνει:

"Tι εννοούμε με τον φόβο; Φόβο για τι; Υπάρχουν διάφοροι τύποι φόβου και δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τον κάθε τύπο. Μπορούμε όμως να δούμε ότι ο φόβος εμφανίζεται όταν η κατανόησή μας για τις σχέσεις δεν είναι ολοκληρωμένη. Σχέση δεν είναι μόνο αυτή, μεταξύ ανθρώπων, αλλά και μεταξύ των εαυτών μας και της φύσης, μεταξύ των εαυτών μας και της ιδιοκτησίας, μεταξύ των εαυτών μας και των ιδεών. Όσο αυτή η σχέση δεν είναι πλήρως κατανοητή, θα πρέπει να υπάρχει φόβος. Η ζωή είναι σχέση. Υπάρχουμε σημαίνει σχετιζόμαστε και χωρίς σχέση δεν υπάρχει ζωή. Τίποτα δεν μπορεί να υπάρξει στην απομόνωση. Όσο ο νους αναζητά απομόνωση, θα πρέπει να υπάρχει φόβος. Ο φόβος δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, υπάρχει μόνο σε σχέση με κάτι. 

Το ερώτημα είναι, πώς να απαλλαγούμε από το φόβο; Πρώτα απ’ όλα, οτιδήποτε έχει ξεπεραστεί πρέπει να κατακτιέται ξανά και ξανά. Κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να ξεπεραστεί οριστικά, να κατακτηθεί. Μπορεί να κατανοηθεί αλλά όχι να κατακτηθεί. Αυτές είναι δύο εντελώς διαφορετικές διαδικασίες και η διαδικασία της κατάκτησης οδηγεί σε περισσότερη σύγχυση, περισσότερο φόβο. Το να του αντιστεκόμαστε, να κυριαρχούμε σε αυτό, να μαχόμαστε ένα πρόβλημα, ή να χτίζουμε μια άμυνα εναντίον του, είναι μόνο για να δημιουργήσουμε περισσότερη διαμάχη, ενώ αν μπορέσουμε να κατανοήσουμε το φόβο, να διεισδύσουμε σε αυτόν, πλήρως, βήμα προς βήμα, να εξερευνήσουμε όλο του το περιεχόμενο, τότε ο φόβος δεν θα επιστρέψει με καμία μορφή."

Τζίντου Κρισναμούρτι | Μετάφραση: Σοφία Αυγερινού

Απόσπασμα από Ελευθερία, Η αρχή και το τέλος.