Λευτεριά στον Μιχάλη Λιάπη!

Τον λένε Μιχάλη...

Κάποτε ζούσε μια κανονική ζωή και μπορούσε να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του.

Ο Μιχάλης κάποτε μπορούσε να τρώει και να πίνει ότι θέλει,μπορούσε να πάει διακοπές.

Όχι,μη φανταστείτε τίποτα εξεζητημένα πράγματα.

Απλά λίγο χαβιάρι μαύρο,λίγο κρασί παλιό και λίγο αστακό κρύο.

Κάποιες μέρες αναψυχής στη Γαλλική Ριβιέρα και κάνα Σαββατοκύριακο στη Μύκονο...

Όλα κυλούσαν ήρεμα,φτωχικά αλλά ήρεμα.

Μέχρι που ο Μιχάλης μας,βγήκε στη σύνταξη και τον έπιασε κι αυτόν η κρίση...

Σταμάτησε το χαβιάρι,κρασί έπινε μόνο περσινό και αντί για αστακό έτρωγε που και που κάνα καβουράκι,έτσι για να θυμάται τα παλιά..

Διακοπές μόνο στη Λούτσα και παρόλα αυτά δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ.

Ανέβαινε το δικό του Γολγοθά αδιαμαρτύρητα.

Ήρθε όμως η μαύρη μέρα που δεν μπορούσε να συντηρήσει πια το αγαπημένο του 4Χ4,όλα μπορούσε να τα ανεχτεί αλλά αυτό τον οδήγησε στην απελπισία...

Μετά από ξενύχτια και κλάματα,μετά από ώρες συζητήσεων με τον εαυτό του,πήρε μια απόφαση,θα παρανομούσε!

Έσφιξε τα δόντια και αφού κατέθεσε τις πινακίδες πήγε και έβγαλε πλαστές,ήταν αποφασισμένος να το τραβήξει μέχρι τέλους,κανείς δεν θα του έκλεβε τα όνειρα του.

Ένα ηλιόλουστο πρωινό όμως αποφάσισε να πάει μια βόλτα και κάπου εκεί έγινε το μοιραίο...

Από τη χαρά του πέρασε ένα στοπ και για κακή του τύχη τον είδαν οι αστυνομικοί που μόλις είχαν φύγει από τα Everest.

Ο Μιχάλης συνελήφθη,χλευάστηκε,λοιδορήθηκε...

Ο Μιχάλης είναι όμως ένας ήρωας και σαν ήρωας θα πληρώσει το τίμημα.

Ο Μιχάλης είναι ένας από εμάς...

Λευτεριά στον Μιχάλη Λιάπη!