Μια λίγο διαφορετική ανασκόπηση...

Όταν ήμουν μικρός και διάβαζα για τα ιστορικά γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος ένοιωθα μια γλυκιά ανακούφιση που όλοι αυτοί οι παρανοϊκοί ηγέτες και οι εξωφρενικές καταστάσεις άνηκαν στο παρελθόν.

Δεν μπορούσα να διανοηθώ πως ένας κομπλεξικός,σχεδόν σχιζοφρενής Φύρερ είχε τόσα εκατομμύρια πρόβατα να τον ακολουθούν πιστά και πως κατάφερε να κατακτήσει κράτη ολόκληρα και να πνίξει στο αίμα εκατομμύρια ανθρώπους.
Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι η χώρα μου επί επτά ολόκληρα χρόνια ζούσε μια στρατιωτική δικτατορία όπου άνθρωποι φυλακίζονταν,βασανίζονταν και εκτελούνταν μόνο και μόνο για τα πιστεύω τους.
Άκουγα από τους γέροντες ιστορίες που μου φαίνονταν τόσο μακρινές.Μιλούσαν για χρόνια που η φτώχεια τους θέριζε,τα παιδιά μετά βίας τελείωναν μία με δύο τάξεις του δημοτικού,παπούτσια καινούργια δεν υπήρχαν και κυκλοφορούσαν είτε ξυπόλητοι ή με τρύπια,πείνα μεγάλη και δουλειά από τα αξημέρωτα μέχρι να δύσει ο ήλιος.
Εγώ από την άλλη,μεγάλωνα μέσα σε μια οικογένεια που μου παρείχε τα πάντα,ήμουν πάντα χορτάτος και με το παραπάνω,με το σχολείο μου,τις εκδρομές μου,τα Αγγλικά μου,τα παιχνίδια και τους φίλους μου.Είχα μια φυσιολογική ζωή και ένα πολύ καλό οικογενειακό περιβάλλον που μου επέτρεπε να περάσω όμορφα παιδικά χρόνια.
Η οικονομική κατάσταση της χώρας τότε ήταν πλασματική ακόμα,όχι πως δεν υπήρχε φτώχεια αλλά σε πολύ μικρότερο επίπεδο,όλοι επιβίωναν.
Μέχρι τα 14 μου μεγάλωσα με κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου,Σημίτη συν ένα διάλειμμα με οικουμενική και Μητσοτάκη που ούτε καν το θυμάμαι,τίποτα δεν είχε ταράξει την κοινωνία με μεγάλη εξαίρεση τη κρίση στα Ίμια και το Χρηματιστήριο που ταρακούνησε αρκετά τότε τη χώρα.
Μετά ήρθε ο Καραμανλής,ακολούθησε το "λαμπρό" 2004,με Ολυμπιάδα,κατάκτηση Euro αλλά και πρώτη θέση στη Eurovision (αυτό που το πάτε;).
Κάπως έτσι στη κοινωνία φαινόντουσαν τόσο μακρινές αυτές οι προπολεμικές και μεταπολεμικές δραματικές ιστορίες που είχαμε ακούσει,αλλά και τα γεγονότα που είχαμε διαβάσει.Όλοι ζούσαν με μια ψευδαίσθηση καλοπέρασης.Κάπως έτσι οι εκμεταλλευόμενοι είχαν πεισθεί ότι θα έκαναν την ίδια ζωή με τους εκμεταλλευτές τους,απλά και μόνο επειδή είχαν καταφέρει να πάρουν ένα εξοχικό ή ένα καλό αυτοκίνητο (εδώ γελάμε ή κλαίμε κατά το δοκούν).
Να σου όμως κάτι Βατοπέδια κι έπεσε ο Κωστάκης,ήρθε ο Γιώργης και να σου και το Καστελόριζο και να σου μετά ο Παπαδήμος και να σου μετά Σαμαράς με τον Βενιζέλο αδελφάκια.
Μέσα σε 3 χρόνια η ιστορία κάλπασε σα να περάσαν αιώνες,πράγματα που τα θεωρούσαμε δεδομένα γκρεμίστηκαν σε κλάσματα δευτερολέπτου.
Το σύστημα που όλη η κοινωνία στη συντριπτική της πλειοψηφία είχε αγκαλιάσει-είχε συμβιβαστεί με αυτό ,έδειξε το χειρότερο του πρόσωπο.
Το 2013 είδαμε πολλά...
Είδαμε μια κοινωνία σαστισμένη να μη ξέρει από που της έρχονται τα απανωτά χτυπήματα.
Ακροδεξιοί παράφρονες χρησιμοποιούνται σε Υπουργικές και άλλες σημαντικές κυβερνητικές θέσεις.Οι μειονότητες στο στόχαστρο αυτή τη φορά πιο πολύ από ποτέ,οι ταξικές διαφορές τεράστιες και ναζιστικά συμβόλαια θανάτου υπογράφονται ξεδιάντροπα από το μακρύ χέρι του συστήματος.
Ο Ολύμπιος Θεός "Ξένιος Ζευς"  σατανικά γίνεται το όνομα μιας επιχείρησης που σκοπό έχει να επανδρώσει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης τύπου Αμυγδαλέζας με μετανάστες.Οικογένειες χωρίς ρεύμα,άστεγοι,πλειστηριασμοί ακινήτων,δίωξη για τρομοκρατία ενός ολόκληρου χωριού που απλά δεν ήθελε να πίνει δηλητηριασμένο νερό,ωμή βία από τις δυνάμεις καταστολής και χιλιάδες αυτόχειρες συνθέτουν το εφιαλτικό μωσαϊκό της κοινωνίας μας.
Όλα αυτά δεν αποτελούν τοπικό φαινόμενο,αλλά παγκόσμιο και συνοψίζονται σε μία λέξη : καπιταλισμός.
Καπιταλισμός που άλλοτε φοράει τη μάσκα των συντηρητικών,άλλοτε των σοσιαλδημοκρατών και όταν περνάει κρίση (όπως σήμερα) εκφράζεται μέσα από το φασισμό και το ναζισμό.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται και δεν ξέρω αν θα έχουμε τη τύχη να μοιάσουμε στις γενιές που με περηφάνια μας έλεγαν πως έδιωξαν τον κατακτητή,τις γενιές που πάλεψαν για ελευθερία,ισότητα,ισονομία.
Προς το παρών η μεγαλύτερη μας νίκη είναι ότι το ΠΑΣΟΚ διαλύθηκε και μάλλον θα διαλυθεί και η Νέα Δημοκρατία,αυτό όμως όχι απλά δε φτάνει αλλά είναι  και αυτονόητο πως έπρεπε να είχε γίνει εδώ και χρόνια.
Το μόνο που με χαροποιεί κάπως είναι πως πλέον όλο και περισσότεροι ασχολούνται με όσα μας συμβαίνουν,όλο και πιο πολλοί φτύνουν το παραμύθι που τους πουλάνε τα media και οι κυβερνώντες με τα αφεντικά τους.
Όλο και πιο πολλοί καταλαβαίνουν πως υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους εκατομμυριούχους και τους μεροκαματιάρηδες,το χάσμα αυτό μεγαλώνει,στα χρόνια του μνημονίου οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι και οι πλούσιοι,πλουσιότεροι.
Θα συνεχιστεί αυτό;οι μέρες που έρχονται θα είναι πιο μαύρες ή θα είναι καλύτερες;
Είναι στο χέρι όλων μας.

Εύχομαι λοιπόν το 2014 να έχουμε υγεία και να βρούμε όλοι τη δύναμη που μας χρειάζεται για να κάνουμε την έκπληξη,να κάνουμε την αρχή για ένα όμορφο μέλλον χωρίς αυτούς που μας έφεραν μέχρι εδώ.Δεν είναι εύκολο και σίγουρα θέλει γερό στομάχι,το βασικότερο όμως είναι ότι το οφείλουμε στους επόμενους...

Καλή Πρωτοχρονιά!!!